اقلیم سرد و قطبی طبقه‌بندی Koppen اقلیم قطبی وآلپی اقلیم توندرا

 

اقلیم سرد و قطبی

1. 1شناخت و ویژگی های اقلیم سرد و قطبی:

Recognizing & features of polar climate

رایج‌ترین طبقه‌بندی مؤثر براساس برنامه Koppen می‌باشد که براساس ویژگی‌هایی از چرخه میانگین سالیانه دمایی و نزولات استوار شده‌اند. مقادیر آستانه‌ای که این پارامترهای اقلیمی را تعیین می‌کنند برای طراحی انواع اقلیمی تعریف شده‌اند که ویژگی‌های اصلی محیطی را منعکس می‌نمایند. انواع اقلیم اصلی براساس نظریات Koppen پنج دسته بوده و با حروف بزرگ مشخص می‌شوند عبارتند از:

اقلیم‌های استوایی بارانی (A)

اقلیم‌های بیابانی (B)

اقلیم‌های معتدل بارانی (C)

اقلیم‌ها ی برفی و جنگلی (D) Boreal

اقلیم‌های قطبی (E)

 

به کارگیری طبقه‌بندی اقلیمی جهانی براساس نظریات (1936) Koppen‌ واطلاعات اقلیمی جهانی برای فواصل 15 ساله در دوره سال‌های 1951 تا 2000 ،یک مرور کلی درباره تغییرات فضایی- موقتی انواع اقلیم های اصلی را در یک سری مجموعه‌های فرعی جهانی و منطقه‌ای در یک دیدگاه قاره‌ای را ایجاد می‌کند.

براساس طبقه بندی اقلیمی کوپن جهان به 5 نوع اقلیم اصلی تقسیم می شود که منطقه E وD معرف اقلیم سرد و قطبی هستند.

توزیعات مجدد بین پنج نوع اصلی اقلیمی Koppen که بین دوره های 2000-1951 و 2000-1986 رخ داده‌اند، بر 3/3% از محدوده کلی جهانی تأثیر دارد. اما فقط برای حدوداً نیمی از این دوره نتایج طبقه‌بندی متفاوت را می‌توان به تفاوت‌های مهم آماری پارامتری اقلیمی مربوطه بین دو دوره مربوط دانست. انتقال‌ها بین انواع آب و هوایی باعث افزایشی در اقلیم خشک‌ B و کاهش‌های همزمانی در اقلیم‌های قطبی D و سرد ‌ E می‌شوند. در حالی که در مورد اقلیم‌های حاره‌ای A و معتدل C تنها توسعه‌ هایی جزئی قابل مشاهده هستند.

یافته‌های فوق که به تغییرات فضایی زمانی پنج اقلیم Koppen مرتبط هستند و در نیمه دوم قرن بیستم بیان شده اند،در یک مقیاس جهانی به طور کلی همراستا با نتایج حاصل از تحقیقات چندین محقق می‌باشند که طبقه‌بندی Koppen یا اصلاحاتی از آن را برای اطلاعات اقلیمی قرن بیستم به کار بردند و با توجه به تغییرات بیشتر منطقه‌ای که مثلاً مورد حمایت Overland, Wang و Serreze هستند و به کاهش اقلیم‌های سرد‌ E مربوط می‌شوند و یا به وسیله Gonzalez در ارتباط با توسعه اقلیم ‌های خشک ‌ Bدر آفریقا عمل می کنند.

 

طبقه‌بندی Koppen به پنج نوع اصلی اقلیمی محدود شده که براساس مقادیر ماهیانه مربوط به دوره زمانی 1951 در آمریکای شمالی است

بیشتر خصوصیات آمریکای شمالی نشان دهنده کاهش‌های معینی از مناطق قطبی E و همچنین اقلیم‌ها ی خشک B هستند. به صورتی همزمان محدوده اشغال شده توسط اقلیم‌های C , D افزایش می‌یابند.

همان طور که 13 مورد از 15 مورد گرم‌ترین سال‌های جهانی در دوره 2000-1951 بین سال‌های 1986 تا 2000 روی داده‌اند.

این دوره جدید نه تنها تأثیرات گرم شدن جهانی مشاهده شده در قرن بیستم را در برمی‌گیرد بلکه ممکن است به عنوان یک قیاس برای اقلیم گرم‌تر جهانی در نظر گرفته شود، همان طور که برای آینده مطرح شده است. بنابراین ممکن است این طور نتیجه‌گیری شود که تغییرات مربوط به انواع اصلی اقلیم‌ها که در فاصله سال‌های 2000-1986 کشف شده‌اند، ادامه خواهند داشت یا ممکن است حتی تحت شرایط آینده یا گرم شدن جهانی آینده تقویت گردند. این نتیجه به وسیله نتایج طبقه‌بندی اقلیمی Koppen که براساس مدل جفت شده و جفت نشده GCMS انجام شده‌اند مورد حمایت می‌باشد که نشان دهنده توسعه اقلیم‌های خشک‌ B و استوایی A و کاهش اقلیم‌های قطبی D و سرد‌ E براساس فرضیه گرم شدن گاز گلخانه‌ای می‌باشد.

این مسأله همچنین باعث ایجاد فرصت‌های برای خلق زیبایی می‌شود که در سایر اقلیم‌ها آشکار نخواهد بود. این ارایه درباره این است که چگونه معماران و طراحان در حال بررسی احتمالات شکل دهنده مناطق سردسیری شامل پیچید گی‌ها فرصت‌ های آن می‌باشند.