بطور کلی صدمات ورزشی یا بصورت حاد ایجاد می شوند و یا مزمن هستند آسیب های ورزشی حاد مثل پیچ خوردگی هادررفتگی هاکبودی هاخراشیدگی ها کشیدگی عضلات و رباطها و شکستگی ها معمولاً در خلال فعالیت رخ می دهندشایعترین آسیب و صدمه ورزشی حاد را کبودی ها و خراشیدگی ها تشکیل می دهندآسیب های مچ پا را شایع ترین آسیب های ورزشی اسکلتی عضلانی محسوب می کنند و شایع تر

آسیب های ورزشی,پیشگیری و درمان

 

خوشبختانه اغلب صدمات و آسیب های ورزشی بطور موثر درمان می شوند و اغلب افرادی که دچار صدمه دیدگی می شوند به نحو رضایتبخشی دوباره به ورزش باز می گردند. از سویی بسیاری از آسیب های ورزشی و عوارض ناشی از آن را می توان پیشگیری نمود.

 

بطور کلی صدمات ورزشی یا بصورت حاد ایجاد می شوند و یا مزمن هستند.

 

آسیب های ورزشی حاد

 

مثل پیچ خوردگی ها,دررفتگی ها,کبودی ها,خراشیدگی ها, کشیدگی عضلات و رباطها و شکستگی ها معمولاً در خلال فعالیت رخ می دهند.شایعترین آسیب و صدمه ورزشی حاد را کبودی ها و خراشیدگی ها تشکیل می دهند.آسیب های مچ پا را شایع ترین آسیب های ورزشی اسکلتی عضلانی محسوب می کنند و شایع ترین آسیب مچ پا هم پیچ خوردگی مچ پا می باشد.

 

علائم و نشانه های آسیب های ورزشی حاد عبارتند از:

 

1- درد شدید و ناگهانی

 

2- تورم

 

3- عدم توانایی در تحمل وزن بدن روی اندام تحتانی

 

4- حساسیت در لمس ناحیه

 

5- عدم توانایی در حرکت مفصل در تمام دامنه حرکتی آن

 

6- ضعف شدید اندام

 

7- در رفتگی یا شکستگی قابل مشاهده

 

آسیب های ورزشی مزمن

 

معمولاً‌ ناشی از فعالیت بیش از حد و اعمال نیرو بر روی یک بخش خاص از بدن در هنگام ورزش رخ می دهد.

 

علایم و نشانه های آسیب های ورزشی مزمن عبارتند از :

 

1- دردی که با انجام حرکات ورزشی تشدید و با استراحت بهبود می یابد.

 

2- درد از نوع گنگ و مبهم است.

 

3- تورم

 

انواع شایع آسیبهای ورزشی

 

1- کشیدگی و پارگی های عضلات و رباطها

 

Sprain به کشیدگی رباطها ( که استخوانها را به هم ارتباط می دهند ) اطلاق می گردد. علل ایجاد کشیدگی رباطها عمدتاً‌ ضربات هستند که سبب جابجایی استخوانها از هم در محل مفصل و کشیدگی رباط یا پارگی آنها می شوند. این کشیدگی ها 3 درجه دارند که درجه 1 آن کشیدگی خفیف و درجه 3 آن پارگی کامل رباط است. نواحی از بدن که بیشتر در معرض این آسیب قرار دارند عبارتند از مچ پا, زانو و مچ دست است. علائم ایجاد sprain شامل درجات مختلفی از حساسیت در لمس محل, درد, التهاب , تورم و عدم توانایی در حرکت عضو یا مفصل و یا شلی مفصل و ناپایداری آن است.

 

Strain به آسیب و کشیدگی واحد عضله – تاندون گفته می شود که اغلب در اثر مقاومت در برابر فشارهای کششی در اثر انقباض شدید عضلانی در ورزش های غیر تماسی ایجاد می گردد. کشش بیش از حد سبب پارگی جزئی در واحد عضله – تاندون میشود . علائم و نشانه های آن شامل درد, اسپاسم عضله و فقدان قدرت عضله, در درجات شدید پارگی عضله.